Snorkelen en duiken. Een tocht langs de oostkust

Na een lekker ontbijt lopen we naar de receptie waar de bus van Aruba Fly and Dive al voor ons klaar staat. Na een tocht langs hotels richting het zuiden van het eiland komen we bij hun duikschool aan het strand. We schrijven in en krijgen vinnen, maskers en snorkel voor zover we die nog niet hebben en stappen dan met de duikers op de boot.

Gelukkig heeft An een anti-zeeziekte pleister geplakt want langs de kust varen we weer een uur Noordwaarts. De zee is ruw maar niemand is zeeziek.

Bij de eerste duik/snorkelplaats ligt op 7 meter diepte een wrak met daarboven veel vis. De kinderen moeten even wennen aan de hoge golven maar omdat we een snorkelvestje aan hebben gaat het best. Ze zijn allemaal erg enthousiast over het wrak en de vele gekleurde vissen. Xavier vindt de papegaaivissen het leukst. Er zijn ook grote scholen met lange dunne vissen en een soort koffervissen.

Na nog weer een uurtje varen komen we bij de Noordpunt van het eiland bij een ander wrak op 18 meter diepte. Ook hier veel vis die stukjes brood uit de hand eten. De kinderen vinden het hier een beetje eng, eerst zijn ze erg enthousiast over de vissen maar snel krijgen ze het koud en willen terug op de boot. De kapitein brengt ons naar een ondiep gedeelte waar het water warm en het zicht goed is. 

Uitgehongerd van het snorkelen genieten we van meloen en broodjes. Eenmaal terug in het hotel gaan we met Bas zwemmen en eten en vroeg naar bed. Iedereen is uitgeput. Bas ook want die is 's ochtends om 3 uur opgestaan voor een uren durende telefonische conferentie.

De dag erna gaat iedereen weer naar de duikschool. Bas, Feli en de tweeling zwemmen en zonnen. Indy en An duiken. Onder leiding van divemaster Rob mag Indy in zee duiken tot 2 meter diepte.

Maar eerst zelf met de zware duikuitrusting tot in de zee lopen.

In zee zien we planten, kleine koraaltjes, visjes en een soort zee-egels. Rob leert Indy hoe je die kunt pakken. Zij kunnen zich aan je hand vastzuigen en de stekels bewegen. Indy raakt niet uitgekeken. Als het duiken klaar is vertelt Rob dat Indy heel goed gedoken heeft.

Na het duiken gaan we Oranjestad in. Feli wilde even de oude deftige straatjes rond de Juliane, Irene en dergelijke zien. Daar is echter niets meer zoals het 50 jaar terug was. Wel zijn er heel veel hele dure winkels. We besluiten te vertrekken en ergens anders te gaan eten. Het geadviseerde BBQ restaurant kunnen we niet vinden, wel een ander restaurant waar we heerlijk eten en Indy en Xavier een flipflaphorloge en Skye een armbandje van oma Feli krijgen.

Dan komt alweer de laatste dag. De reis down memorylane is niet af voordat we het laatste stukje van het eiland, namelijk het Noord-Oosten, ook gezien hebben. We gaan naar de natural bridge, een soort brug van de kliffen aan zee. Mooie natuur maar helemaal verpest door lelijke gebouwen en afval. Leuk om te zien is dat zout uit zee hierop opdroogt. Skye pakt het en eet het op.

Langs de oostkust is het mogelijk over een zandweg naar het Noorden te rijden. Er zijn mooie baaitjes en een ruine van een goudfabriek. Daar werd gouderts gemengd met een stofje waardoor een deel van het goud vrij kwam. Het schijnt niet erg effectief te zijn geweest, dus we zoeken nog naar wat korrels maar vinden niets.

Verder naar het Noorden komen we het onderkomen van een jutter en later een fraai kerkje tegen. 

Na nog een hapje en dansje in het hotel vertrekken Bas, An en de kids naar het vliegveld. Xavier huilt heel de weg dat hij oma Feli zo mist.

Na 3 uur vliegen landt het vliegtuig even na tweeen in de nacht in Paramaribo, dan is het nog een uur rijden naar het hotel. De taxichauffeur vertelt van alles over het land maar we houden de ogen maar net open.