Bas en zijn surfplanken

Zondag 9 juli 2017

Het is zover; na de 5 daagse vakantie van An&Bas in Sicilië gaan we beginnen aan onze rondreis door Zuid Amerika. We beginnen in ons strandhuisje in Barrinha in Brazilië. An is al weken bezig geweest aan de hand van checklijstjes goed voorbereid en bepakt op reis te kunnen. Bas heeft zoals hij zelf altijd zegt genoeg aan zijn paspoort, bankpasje en 1 onderbroek. Naast 5 enorme reistassen – door An tot de laatste kilo gevuld – 5 rugtassen en daarbovenop 2 loodzware surfplanken.

Goed dat we een Toyota Landcuiser hebben anders hadden we niet in 1 auto naar Schiphol kunnen afreizen. Na een voorspoedige reis komen we ruim op tijd aan op Schiphol, waar Heleen en Jamie ons al op stonden te wachten. Gelukkig is de rij voor het inchecken beperkt. Al snel blijkt dat de surfplanken niet zijn ingevoerd als surfplanken maar als 2 x extra bagage. Heen en weer sjouwen dus. Uiteindelijk met veel  gemits  en gemaar is het gelukt ze in te checken en door te labelen van Sao Paulo naar Fortaleza. Tenminste dat dachten we.

De vlucht naar Sao Paulo was uitstekend. Onze reisorganisator had ons ingecheckt bij de nooduitgang dus ruimte genoeg. De kinderen vermaakte zich prima met spelletjes en films, catering en de ipads.
Na 11 uur vliegen – over Fortaleza heen en 3 uur door naar het zuiden – landen we in São Paulo. Er wordt omgeroepen dat voor binnenlandse doorvluchten eerst uitgecheckt moet worden, bagage afgehaald en weer op nieuw het circus door. De tijd tussen de vluchten is 2,5 uur. Kan krap worden. Bij het uitstappen zijn An en Xavier op wonderlijke wijze langs Bas Heleen Jamie, Indy en Skye geslopen, waardoor er voor niets bij de uitgang van het vliegtuig is gewacht tot de laatste bejaarde het vliegtuig heeft verlaten. Als laatste aansluiten bij het paspoort controle dus. Na drie kwartier van de 2,5 uur opgesnoept te hebben bij de paspoort controle begint de tijd te dringen. Gelukkig kwam de bagage vlot aan maar: de verrekte surfplanken. 2 x 35 kilo en telang om op een karretje te vervoeren. Bas de sjors: over elke schouder een surftas. En dan de juiste balie zien te vinden. In Portugees. Eerst naar hal D; 4 kilometer sjouwen. Volledig doordrenkt van zweet en met de laatste krachten weet Bas de tassen bij balie D te krijgen. Echter na een kwartier in de rij te staan blijkt dat we naar hal B moeten. 1 ½ uur van de 2,5 uur voorbij; de tijd begint te dringen. Hoe de zin klinkt “wil de familie Maingay / Beumer zich naar de gate begeven in Portugees klinkt wisten we niet, maar bij elke oproep meende we het te horen. De planken werden bijna teveel voor bas. Gelukkig hielp Indy al snel, Indy is altijd zo sensitief en voelde goed aan dat papa hulp nodig had, papa. Ook Jamie voegde zich erbij en de planken werden van gate B naar D (ca 3 km weer zelfde gang terug) gesjouwd met An en Heleen met de tweeling als pakezels met 7 grote tassen op de karretjes er achter aan. Uiteindelijk de juiste incheck balie en wonder baarlijk genoeg werden ook die verrekte surfplanken ingecheckt. Nu nog door de paspoortcontrole. 2 uur van de 2,5 al weer voorbij en een behoorlijke rij voor de paspoortcontrole. Riemen af, ipads uit de tassen, computers, riemen, schoenen, horloges en van andere attributen ontdaan nagenoeg in de onderbroek door de hekjes. En dan snel naar de juiste gate. Daar aangekomen bij gate 215 – conform boarding pas – blijkt An haar horloge te vergeten te zijn bij controle. Gelukkig maar, want An checkte hoelang we hadden waarna duidelijk werd dat de gate gewijzigd was en in Portugees was omgeroepen. Het hele konvooi van gate 215 naar 203. Dit keer zonder barang en die verrekte surfplanken. An kon gelukkig nog haar horloge ophalen en konden we net op tijd boarden naar Forteleza.

Na 3 uur vliegen – de kinderen inmiddels doodvermoeid – en Bas nog aan de zuurstof, komen we aan in Fortaleza. Bagage en zelfs de verrekte planken komen al rap aan op de band. Bas weer sjouwen en onze chauffeurs staan keuring klaar bij de uitgang. Zij boden aan de planken te dragen en al snel ging de berg naar Mozes;  de auto’s werden gehaald en illegaal voor de uitgang geparkeerd, waarna de planken en de bagage werden ingeladen. Het was inmiddels 00.30 hr. ’s nachts dus gelukkig weinig verkeer waardoor we na 3,5 reden, i.p.v.  6 uur overdag, bij ons huisje in Barrinha aankwamen. De vakantie was begonnen. En wee je gebeente als er niet gesurft zou worden….