Primeiras impressões

Brasil here we come!

De eerste indrukken......
Begin van het jaar werden Jamie en ik door An en Bas uitgenodigd deze zomer met hen mee te gaan naar hun vakantiehuis in Brazilië. Natuurlijk hoefden we hier niet lang over na te denken!
Vol spanning keken we uit naar het moment van vertrek. Op zondag 9 juli was het dan eindelijk zover. Iedereen had er zin in en op Schiphol troffen Jamie en ik An, Bas, Indy, Skye en Xavier elkaar. 
Na een lange reis arriveerden we maandagochtend vroeg in Brazilië. 
Het huis van An en Bas staat op het strand, in de zandduinen met uitzicht op zee. Het is een prachtig huis volledig opgetrokken uit hout met een dak van palmbladeren. Het huis heeft een open keuken, vier slaapkamers, 1 toilet en 2 douches. Ook zijn er buiten 2 toiletten en 2 douches. Al met al heel luxe voor Braziliaanse begrippen maar voor stadse trutjes als Jamie en ik nogal primitief. Zo is er geen warm water, geen vaatwasser dus wordt er elke dag gevochten door de kids wie er moet helpen afwassen en tot slot een toilet met billendouche. Ook is er rond het huis volop inheemse fauna te bewonderen zoals kakkerlakken die vooral Jamie zijn hoofd als landingsplaats uitkiezen, vleermuizen, vogels, kikkers die je in het toilet aanstaren, muggen (die zich tegoed doen aan An en Skye), vliegen, ezeltjes die mee-eten met het ontbijt, honden die meeliften op de quad, katten (waarvan een heel kleine zwarte in het bijzonder, die de naam Apollo gekregen heeft, het hart van Indy gestolen heeft) krabben, leguanen (Xavier is nog op zoek naar de T-Rex), paarden, koeien, kippen, mieren (vliegend en wel), en een vogelspin die eigenhandig door Bas omgelegd is.

Het dorpje Barrinha ziet er uit alsof de tijd stilgestaan heeft. Er zijn geen verharde wegen, er is geen openbaar vervoer en het is zonder auto of motor niet bereikbaar. Er zijn een paar kleine winkeltjes waar alleen het meest basale (geen vlees) te koop is. Zo verbaasden de kids zich er bijvoorbeeld over dat snoepjes per stuk verkocht worden en niet met zakken tegelijk. Er zijn een paar eettentjes waar je eet wat de pot schaft of van tevoren je wensen doorgeeft zodat er inkopen gedaan kunnen worden. Het dorp is qua uiterlijke verschijning vergelijkbaar met arme dorpjes diep in Africa of Azië. 
Toch lijken de mensen gelukkig ondanks het gebrek aan luxe. De mensen zijn zonder uitzondering heel vriendelijk en ook Femke en Xavier, de vrienden uit Nederland, zijn mensen met het hart op de goede plaats. Mede dankzij hun inspanning wordt hard gewerkt aan de ontwikkeling van het dorp. Het zal niet lang duren voordat ook dit dorpje de aansluiting met de moderne tijd zal vinden. Het internet bijvoorbeeld (wanneer het werkt en er geen stroomstoring is) is sneller dan het internet in Drimmelen en Berkel. 
De toekomst ligt open voor Barrinha!